San Juan - Laaste dag

Het is alweer voorbij onze tijd hier op Puerto Rico. We hebben onze laatste dag verbracht met een bezoek aan de historie van San Juan, dat wil zeggen de oude vestingwerken. 

 

San Christobal en El Morro zijn twee gigantische forten die de stad sinds 1600 tegen de invallen van de Britten, Nederlanders en Piraten beschermden. Pas de Amerikanen, in 1898 tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog, wisten de stad uit de handen van de Spanjaarden te krijgen en sinds die tijd is het dan ook Amerikaans grondgebied. Hierna nog even snel de laatste straatjes van de stad doorgelopen en het beeld van Chrisje Columbus bezocht. Een mannetje dat dit eiland ook eens bezocht heeft, tijdens zijn tweede trip naar den West...
Natuurlijk kwamen we op de terugweg eindelijk een plek tegen waar ze fatsoenlijk bier verkopen, onze super om de hoek! Dat gebeurd ons nou altijd op de laatste dag!

Daarna terug naar het hotel om de koffers te pakken. Gelukkig hebben we niet zoveel gekocht als op onze USA trips, er zijn hier geen fatsoenlijke platenzaken en de boekenzaken zijn 2-talig dus de Engelse collectie valt meestal tegen. Dus geen overgewicht bij de koffers hopen we...

Morgenvroeg gaat de vlieger om 8.45 naar Atlanta en vandaar uit terug naar Düsseldorf.

Vieques – San Juan

Gisteren kregen we het bericht dat het normale veer terug naar Puerto Rico niet meer zou varen vanwegen een defect. De enige optie was het Cargo-ferry, niemand wist echter hoe laat dit zou varen. We zijn daarom maar om 5 uur opgestaan en toen we in Isabel Secundo bij de kade aankwamen, stond daar al het vrachtveer in te laden. Een enorme rij mensen voor de ticket-kiosk. Maar onze, reeds eerder gekochte tickets, voor het normale veer waren gelukkig ook gewoon geldig. 

 

Na ongeveer anderhalf uur ruwe zee konden we onze huurauto weer oppikken in Fajardo. Het was toch wel weer even wennen na drie dagen in de Susuki Beach Buggy van Joe rondgecrossed te hebben. Hier nog even een foto van ons favoriete wrak. Let vooral op de ontbrekende linker spiegel en het compleet verrotte interieur.  Maar hij reed heerlijk!

Met wat omweggetjes (Caro, je houdt de kaart weer eens op de kop!) hebben we onze weg richting San Juan vervolgd. Dit keer niet naar de sjieke Condado wijk aan het strand maar het historische centrum tussen twee grote forten op een schiereiland.

 

Ons hotel is een van de duurste van het eiland en zeker het duurste wat we ooit gedaan hebben. Maar we wilden perse wat luxe op het eind van de trip en bovendien midden in Old Town zitten. Het hotel was oorspronkelijk een 1600 eeuwse hacienda en is helemaal gerenoveerd door een beroemd kunstenaarskoppel die tevens de eigenaren zijn. Best wel een arrogant gezelschap, waar we gelukkig weinig mee te maken hebben. Maar we mochten wel even op audiencie tijdens borreltijd.  Och, eigenlijk was het best geinig om ze flink voor aap te zetten. Ze doen zich voor als deftige adel en de dame is goed bevriend met de ega van Obama, die hier vaker logeren! Maar eigenlijk is het gewoon een opgedirkte trut die een beetje kan kleien en een beeld in de tuin van het witte huis mocht zetten. En nu is ze natuurlijk een van de duurste beeldhouwers in de USA!
Morgen nog een dagje de stad verkennen en dan zit het er weer op voor deze trip!

Vieques

De tijd op Vieques is omgevlogen, de drie dagen dat we hier hebben rondgezworvern waren ondanks het slechte weer en de zieke dag van Arny geweldig! Voor Mimi en Joe, onze gastheren en het oude Suzuki wrak dat we gehuurd hadden zijn voor altijd in onze harten!

Ook op Vieques heb je prachtige stranden, welliswaar niet zo mooi als op Culebra, maar doordat er veel meer zijn, is de kans groter dat je zo´n plekje voor je zelf hebt!

We zijn daarom een ochten gaan beachhoppen en toe vonden we dit plekje tussen de cactussen...

Terwijl ik dit aan het typen ben, wordt ik aan alle kanten lek gestoken. Door de regen van afgelopen dagen zijn er diverse modderpoelen. En daar komen natuurlijk massaal weer muggenlarven in voor!

Culebra - Vieques

Gisteren met een klein vliegtuigje naar Vieques, het grotere zustereiland van Culebra gevlogen. De vlucht duurde maar een kwartiertje maar doordat het zo'n klein toestel was, was het best spannend. Het uitzicht over de eilanden was in elk geval schitterend.
Op het vliegveldje werden we opgewacht door Mimi bij wie we een huisje voor de komende dagen gehuurd hebben. Haar man Joe, is een enorme muziekliefhebber, met een gigantische platencollectie. Vooral met obscuur jaren 60 garagepunk. Hij was dan ook verbaasd dat wij de meeste van de bands kenden. Het werd een zeer gezellig avondje.

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan. Arny voelde zich niet lekker en kon de hitte vandaag niet hebben. Bovendien regende het bijna de hele dag. Jammer, want op Vieques zijn er ook prachtige verlaten stranden te vinden. Hopelijk hebben we morgen meer geluk. We hebben van Mimi en Joe een oude aftandse Suzuki 4WD gehuurd. Een wrak, de ramen kunnen niet meer open, het halve binnenwerk hangt er uit. Maar het autootje rijd nog perfect en het kost maar een paar dollar...

Dingy Dock

The Dingy Dock is een klein visgrilrestaurantje aan het water in Dewey in Culebra. Aangezien het de buren van ons hotelletje zijn hebben we er iedere dag even een biertje gedronken. Doen meer mensen, opzich niet bijzonder. Maar wij waren telkens de enige gasten die niet met een dingy (grijs rubberbootje) aangelegd hadden. Flink beschonken varen schijnt hier dan ook heel normaal te zijn!

Maar je kunt er ook heerlijk vis eten!

Culebra - dag 2

Vandaag hebben we een Jeep gehuurd en zijn we het eiland gaan verkennen. En nu weten we pas echt waarom enkele stranden hier sinds enige jaren in de top 10 van mooiste stranden ter wereld staan. 



Je bent vaak de enige bezoeker en het is echt het bounty-gevoel: spierwitte stranden, azuurblauw water, gigatische schelpen die aan strand aanspoelen en vooral je hebt ze meestal bijna voor jezelf!

Culebra

Toen we vanochtend na anderhalf uur het veer afstapten op het kleine eiland Culebra hadden we ons eerlijk gezegd het liefst omgedraaid. Het regende, er zaten alleen van die dagjesmensen op het veer We waren op zoek naar het echte oude Caribisch gevoel en dat zou hier hier te vinden zijn. Het duurde een uurtje of twee voordat het echt begon in te zinken... De mee gekomen Japanners kochten een ijsje en maakten wat foto's en stapten weer op het veer terug. De Amerikaanse kids werden afgevoerd met een busje naar Flamenco Beach. En daarna?

De iritante kids in de locale bakkerij waren echt de schoolkinderen in hun middagpauze. De wat grijze, potteus uitziende dame die zat te internetten in de bakkerij (!) bleek even later de eigenaresse van de coolste waterbar die je ooit gezien hebt... en zo ging het door. 
Ons Hotelletje is bewoont door ons en een amerikaanse dame en verder niemand... en ons hotel is dat blauwe geval links op de foto hieronder! We hebben alle ruimte en mogen zelfs gebruik maken van de keuken! Ben zelfs even op de boot van de eigenaresse geklommen om deze pano te maken....

El Yunque Rainforest

Vanochtend hebben we besloten om maar niet via de binnenwegen (de routa panoramica) naar onze volgende stop te gaan, maar gewoon de highway te nemen. Zelfs Ponce, de Parel van het Zuiden hebben links laten liggen! Al schijnt dat ook best mee te vallen. Het zuiden van Puerto Rico heeft flink te lijden gehad van de economische crisis en het ziet hier af en toe uit als een grote sloppenwijk. Het einddoel is het het zuidelijke deel van El Yunque. Dit El Yunque is het enige officieel erkende tropisch regenwoud in de USA dat een National Park status heeft gekregen. Helaas krijg je er geen sticker voor achter je autoruit... Wel een luchtvochtigheid van bijna 100%, veel regen, kikkers, nog meer regen, kikkers, groen, groener, groenst,  op rotsblokvastzittende auto's ("weet je zeker dat ik hier de auto kan keren?"), kikkers, regen en nog meer kikkers.

Maar je moet hier vooral niet gaan rondrijden in de bebouwde kom. Vooral Fajardo, waar we morgen het veer naar Culebra moeten nemen, is een grote ellende! Het lijkt wel een grote sloppenwijk! De mensen zijn er wel supervriendelijk!

Maar goed, we kwamen hier voor het regenwoud... En dat doet het hier goed, regenen!

En dat is weer goed voor kikkers en slakken! En die laatste heb je hier in gigantische formaten! Een slakkenhuis van 15 centimeter is geen uitzondering! 

Op een onbewoond eilaaaaaaaand........

Vanochtend heeft Miquel, de klusjesman van Mary Lee, ons naar Gulliver Island gebracht met zijn vissersbootje. Daar hebben we de morgen als Robbinson Crusoë het eiland helemaal voor ons alleen gehad. Beetje pootje gebaad tussen de mangroven, vissen geteld in de lagune, wat gesnorkeld en ach, we zijn tenslotte Venlonaren even gefrühshop met wat Corona's...
Zeer vermoeiend allemaal!
Op onderstaande panorama foto zie je rechts onder de grote boom een klein rose verbrand stukje vlees... da's dus Caro!

Toen we voldoende in de zon gebakken hadden (verbrand waren we al heel erg) heeft Miquel ons weer netjes op het afgesproken tijdstip opgehaald.

De rest van de dag hebben we op de veranda van ons huisje verbracht. Morgen gaat het helemaal naar het oosten van Puerto Rico, waar we een cabana in El Yunque regenwoud hebben voor één overnachting... Internet zal er wel niet zijn... Daarna naar Culebra een eilandje naast Puerto Rico.

Mary Lee's by the Sea

Vandaag hebben we de Noord-west kust van Puerto Rico verlaten en zijn in anderhalf uur naar de Caribische zee in het zuiden gereden. Puerto Rico is iets kleiner dan Limburg en Brabant samen, maar het is ongelofelijk hoe het landschap kan verschillen. Enkele dagen geleden zaten we in het regenwoud en het Karstgebergte, daarna aan een tropisch palmenstrand en nu dan in een woestijnachtig gebied met cactussen en magrovebossen aan het water.

We hebben hier een huisje aan een baai gehuurd waar we twee dagen blijven. Zie het filmpje hieronder van Mary Lee's by the Sea (zo heet het huisje in Guanico)!

Op de weg naar Guanica hebben we nog een korte tussenstop gemaakt in San German, een klein verslapen bergdorpje, een van de oudste nederzettingen op Puerto Rico. 

Aangezien we nu aan de zuidkant van het eiland zitten zijn de zonsondergangen een stuk minder spectaculair. Vandaar dat we jullie die van gisteravond niet willen onthouden! Voor het volle effect moet je er even op klikken om de foto beeldvullend te zien:

Filmpje!!!!

Rincon - What's up dude?

Even een korte update van de afgelopen dagen. Eergisteren zijn we vertrokken uit de jungle. We weten nu waarom het een regenwoud is, omdat het dus veel regent! Maar zoveel regen hadden ze zelfs hier niet zo vaak gezien!

Gelukkig klaarde het af en toe op en toe we eindelijk aan de west-kust aankwamen kwam zelfs af en toe de zon erdoor!
Onze eerste stop was Playa Crash Boat. Een klein strandje waar de locale vissers hun sloepjes in de meest bonte kleuren verven. Daarna door naar Rincon...

Rincon is een klein onoogelijk dorpje op het punt waar de atlantische oceaan over gaat in de Caribische zee, echter het zuidelijk deel, Punta Barrio is nog echt zoals vroeger. De koeien staan hier te grazen in de heuvels terwijl de kleurrijke huisjes er allemaal schattig uit zien. We hebben een prachtige kamer (de honeymoon suitte) boven de Tamboo bar. Een café dat in 2007 de prijs gewonnen heeft als beste bar in de USA van Esquire! Op de foto hier onder zie je nog net de zonnewering van ons appartementje boven de bar uitsteken. Het uitzicht is dan ook adembenemend!

Tja, en die zonsondergangen hier... WAANZINNIG! Maar het worden vaak zo'n cliché plaatjes... vandaar dat ik een cocosnoot in de branding ben gaan achtervolgen met mijn camera! Van de tig foto's zijn er natuurlijk wel maar een paar gelukt.... maar je krijgt er wel een ultiem pina colada gevoel van.

PS. Caro vindt de bar wel heel erg leuk, ze heeft inmiddels 5 cocktails op en ze brult luidkeels mee met Coldplay. (och net draaiden ze slappe reggae...)

Rincon - Porta del Sol

Zonder woorden....

Utuado - Casa Grande Mountain Resort , dag 2

We zitten heerlijk te eten op de veranda van ons resortje. We zijn nog steeds de enigste gasten. Al zou vanavond nog een koppeltje komen. Het regent pijpenstelen, maar vandaag was het grotendeels droog en snikheet.

We hadden een vol dagje gepland, maar door de dreigende regen vielen er meteen twee af. Een bezoek aan de Karst grotten (die zijn dicht bij dreiging van regen) en een flinke hike door een nabij gelegen National park. Daarom maar via achteraf weggetjes (vaak te smal voor één auto, dus toen we een tegenligger tegen kwamen hadden we een probleem, twee wielen hingen over een afgrond!) naar het Aricibo Observatorio. Dit is de grootste radiotelescoop ter wereld en fungeerde o.a. als locatie in films als Contact en een James Bond film. 

 
De natuur is hier echt waanzinnig mooi en iedere avond worden we in slaap gezongen door een symphonie van fluitende (!) boomkikkers, Coqui genaamd. En dan zullen we maar zwijgen over de prachtige planten die hier overal in bloei staan... en plaatjes zeggen meer dan woorden:

 

Utuado - Casa Grande Mountain Resort

Na een rit van twee uur zijn we aangekomen in Casa Grande. Een kleine verzameling luxe berghutjes in een klein dal, midden in het regenwoud in het Karstgebergte van Puerto Rico. Tot onze grote verbazing zijn we de enige gasten! We hadden zowaar een privé kok!

12 april - San Juan, Condado

Vanochtend met een kleine schrik wakker geworden, Caro blijkt bij het inpakken van de koffers mijn Duspatal vergeten te zijn. De capsules die ik dagelijks slik voor PDS (prikkelbare darmsydroom). Zeer handig als je op vakantie in de tropen bent.
Onze huisarts heeft het recept naar ons hotel gefaxt, maar helaas is het hier in geen enkele apotheek verkrijgbaar. En nou maar hopen dat ik geen koliekaanval krijg...


In de tussentijd zijn we nog snel even een blikje op het strand gaan werpen... We hadden het helemaal voor ons alleen!  Nu de auto in en het regenwoud tegenmoet!

12 april - San Juan, Condado

We zijn er! Na een reis van 18 uur, een klapband bij het landen in Atlanta, urenlang wachten bij het inchecken in Düsseldorf en een behoorlijke aanval van reizigersdiarea als enkele 'hoogtepunten'. 

Och, als je dan eindelijk het vliegveld van San Juan uitloopt en de drukkende benauwde tropische hitte inloopt, zijn alle ongemakken snel vergeten!



Het zijn hier zo'n 30 graden en snik benauwd. We zijn rond 10 uur (s'avonds) in ons hotelletje aangekomen en na een snel biertje even de buurt verkend en een restaurantje gezocht. Daarna snel wat provisie en koud bier ingeslagen. Morgen een druk programma, we willen even Condado verkennen, even op het strand gaan wandelen en dan op zoek naar wat grotere winkels voor de rest van de boodschappen voor deze trip. In San Juan kun je nm. alles redelijk goedkoop krijgen. Vanaf morgen zitten we in het regenwoud en dan loop je niet even snel naar de bakker op de hoek!


Het is nog even afwachten of we in het oerwoud wel internet hebben....

De route